XIII ~ Łzami można okazać wiele uczuć - szczęście, miłość oraz smutek...

Kolejny rozdzialik. ;]] Przpraszam ale będzie krótko, zupełnie nie mam pomysłu jak kontynuowac ot co napisałam xDD Hahahahha...ale zaczełam już ferie i postaram się pisać często rozdziały ;) ;3
Mam nadzieje że teraz wam się co nieco rozjaśni ;)
Akacja jest? JEST! ^^
Dziękuje wam za wszystkie komentarze i mam nadzieje że będzie ich wiele wiele więcej. c;
Dedykuje ten rozdzialik wszystkim czytającym .♥



Rozdział XIII  ~  Łzami można okazać wiele uczuć - szczęście, miłość oraz smutek...


Usiadła na krześle, przez kilka minut nieruchomo wpatrywała się w pustą, szarą ścianę.
,,Co teraz będzie, Czy to co mówi Goyle to prawda?" - w jej głowie zbierało się coraz więcej myśli. Nie poznawała po sobie poznać bólu, smutku i goryczy. Próbowała być wesoła, mimo tego że jej to nie wychodziło. Każdy szybko się zorientował że Ginny coś gnębi.
- Co się stało? - spytała ją zaniepokojona Hermiona.
Nic nie odpowiedziała, próbowała udawać że wszystko dobrze.
- Zapytam jeszcze raz.- nalegała przyjaciółka. - Co się stało?
- ON NIE WRÓCI. - nareszcie okazała swoje prawdziwe odczucia. - i to przez mnie. - rozpłakała się po chwili złości.
- Uspokój się, wszystko będzie dobrze, słyszysz.- Hermiona próbowała jakoś pocieszyć Gin.
- Nic nie będzie dobrze dopóki on nie wróci !
Na tych słowach skończyła się ich rozmowa. Rudowłosa obtarła łzy i poszła na lekcje, dalej udając że nic się nie dzieje.


~Następnego dnia przyszła poczta, dziewczyna dostała malutką niebieską kopertę w której był list. Bez chwili zawahania przeczytała.

Ojciec nie pozwoli mi wrócić, jedyna nadzieja w tym że matka go przekona, co nie będzie wcale łatwe. Postanowiłem napisać żebyś się nie martwiła. Obiecuje ci że nie długo do ciebie wrócę.
                                                                                                                                   Draco

Po przeczytaniu tego liściku jej uczucia były mieszane. Czuła jednocześnie radość że nic mu się nie stało, a jednocześnie smutek że nadal nie może go zobaczyć. 

~Po tym liście przez dwa długie tygodnie nie miała od niego ani jednego znaku. Oddaliła się nawet od przyjaciół. Po lekcjach od razu zaszywała się w swoim pokoju, z nikim nie rozmawiając. 

Hermiona chciała wyciągnąć przyjaciółkę na jakiś mały zimowy spacer. Gin jednak nie chciała, ale po tylu zbyciach z jej strony, Hermiona postanowiła nie dać za wygraną i dalej ją przekonywać na wyjście dalej niż na lekcje. Po wielu minutach nalegania, zgodziła się. 

Podczas spaceru wszystko jej przypominało Dracona: zamarznięte jezioro, opustoszałe pola pokryte śniegiem, nawet bar pod Trzema Miotłami.
Mimo że Hermiona wiedziała, dziewczyna starała się ukryć (nawet przed nią) męczące ją odczucia.