XV ~ Szczęście szybko przemija, więc ciesz się nim póki jest...

To znowu ja .! ;P
Przepraszam, przepraszam że znowu dodaje taki krótki rozdział. NIe wiedziałam co mam napisać, ale wiem już doskonale co będzie w 16 rozdziale i mam nadzieje że będzie on wiele wiele dłuższy . ^^
Dedykacja dla wszystkich czytających, a szczególnie dla komentujących ;* ♥
Dziękuje wam że poświęcacie te kilka swoich cennych minut akurat na mojego bloga. Dziękuje ;* <3
Nie pisałam tak długo dlatego że wyjechałam na ferie.. ;//

Rozdział XV   ~  Szczęście szybko przemija, więc ciesz się nim póki jest...




Niby byli razem, ale nic nie było już tak jak wcześniej. Nie mogli być w pełni szczęliwi, wiedząc że ich rodzice nie podzielają z nimi tego szczęścia, nie mogli się ujawnić, bo kiedy tylko Lucjusz Malfoy by się dowiedział zabrał by Draco z Hogwartu, czego Gin by znowu nie zniosła.
Spotykali się w pokoju życzeń, to był  moment tylko dla nich w którym nie musieli myśleć o rodzicach i innych problemach. Nikt im tam nie przeszkadzał, bywały dni kiedy tylko na siebie patrzyli nie odzywając się nawet słowem. Dla nich pokój życzeń zamienił się w malutki pokój z czarnym okrągłym  stolikiem, kolorowym dywanem i białą, skóraną kanapą. Tyle im wystarczało.
 O ich potajemnych spotkaniach wiedziała tylko Hermiona, która obiecała Ginny że nikomu nie powie. Gryfonka chciala więcej niż te kilka krótkich godzin z jej chłopakiem, ale cieszyła się że ma przynajmniej to.
Przez kilka dni wszystko było dobrze, ale przecież czasem musi się coś dziać bo bez  tego byłoby nudno i tak się stało. Nazajutrz Draco dostał list od Ojca, w którym napisał on że musi wrócić do domu i że nie ma to nic związanego z Ginny. Ślizgon był zdziwiony a zarazem zadowolony że nie chodzi o jego dziewczyne.
~Pare dni później pojechał do swojego rodzinnego domu. Tam czekała na niego nie mała niespodzianka.

~Po pięciu dniach, wrócił do Hogwartu jak gdyby nigdy nic. Rudowłosa zauważyła że z chłopakiem dzieje się coś dziwnego. Często nie przychodził na śniadanie i niektóre lekcje, przesiadywał w pokoju życzeń, miał podpuchnięte oczy jakby w ogóle nie spał. Martwiła się o niego, ale kiedy tylko się go o coś pytała on nic jej nie mówił i zawsze odwracał się do niej plecami. Wiedziała że to wszystko jest przyczyną jego wyjazdu, tylko co mogło się tam stać? Jej głowe zaprzątały różne myśli.
Prosiła nawet jego przyjaciół o to żeby się czegoś dowiedzieli, ale na marne. Chłopak nikomu nic nie mówił. Nie miał już w ogóle czasu dla dziewczyny jak i dla przyjaciół. Ginny żaliła się Hermionie, która naprawde nie wiedziała co jej poradzić.